"Het Boek"

 

 

 

 Fragment 12

HARDE SCHIJF

Ik voel tijdens het lopen en fietsen ernstig behoefte aan het maken van een back-up, liefst voordat de harde schijf crasht. Als gevolg hiervan zit u met dit boek in handen. En ik met de zekerheid dat ik een groot aantal gedachten met een gerust geweten in peilloze diepten kan laten wegzinken. Een gerust gevoel omdat de rode lijn zichtbaar is geworden, de puzzelstukjes passen door alle chaos en schijnbare onzin heen.

 

U merkt ongetwijfeld dat er veel humor in deze inleiding zit. Nu is dit een soort humor waar je wel van moet houden. Mijn ex hield er duidelijk niet van; misschien is het daarom ook wel mijn ex. Ze vond en vindt het ronduit vreselijk flauw. Mocht u een zelfde mening zijn toegedaan: stop dan direct met verder lezen of stop een zakdoek tussen Uw tanden in verband met het tandenknarsen.

 

Ik kan nu wel aan u het voorstel doen het boek aan mij te retourneren, waarna ik u de aanschafkosten zal vergoeden. Maar mijn uitgever ziet me aankomen! Ik heb ooit in het grijze verleden een lezing met lichtbeelden gehouden over mijn Caminotochten en stelde toen bescheiden voor om het toegangsbewijs te vergoeden als iemand het niet leuk zou vinden. Binnen enkele minuten was de zaal leeggestroomd op één bezoeker na.

Toen ik hem vroeg waarom hij niet was opgestapt keek hij mij verwonderd aan, frommelde wat in zijn binnenzak en vroeg mij de vraag nog een keer te herhalen omdat hij nu zijn gehoorapparaat had aangezet.

Dit doet me overigens direct denken aan een grap in de middelbare schooltijd. We hadden destijds een slechthorende leraar Duits (jawel) mét gehoorapparaat. De grap was dat we bij zijn binnenkomst in de klas deden alsof we met elkaar aan het praten waren (zonder geluid), hetgeen natuurlijk als gevolg had dat hij in zijn binnenzak dook om de instelling van zijn apparaatje te controleren. Wat een lol!

 

 

 

Mijn ex gaf me ter lezing op de eerste pelgrimstocht het boek “Kartonnen dozen” van Tom Lanoye mee, waarin de hoofdpersoon een hopeloze liefde opvat voor een klasgenootje.

 'Z. hangt aan het sportraam. Hij is een atleet geworden. Tom staart hem aan en wil hem aanraken.' Dit komt een beetje overeen met wat mij op de middelbare school overkwam. “Wat ik me wel herinner is dat er op dat moment een bloedmooie jongen op het veld stond met een superstrak sportbroekje. Zo strak dat hij er voortdurend uit dreigde te scheuren. Mijn  seksloze leven ging zelfs zover dat ik toch wel  zestien jaar geweest zal zijn toen voor het eerst  tijdens een sportactiviteit mijn voorhuid over de eikel schoof. Ik wist niet wat er gebeurde.... De relatie tussen het sportbroekje en wat er bij en in hoorde en mijn spontane lichamelijke reactie kon ik toen nog niet expliciet  leggen, maar het zou me niet verwonderen als die er wel degelijk was .Hij,  onbereikbaar voor mij, suf intelligent jongetje...”

Wijzer en ouder. En meer in balans! Meer puzzelstukjes die op zijn plek vallen, nadat ik heel regelmatig weer van voren af aan heb moeten beginnen. “Zoals ik reeds eerder schreef heb ik mijn geaardheid inmiddels als een positief, wezenlijk aspect van mezelf aanvaard. Het was alleen nog maar wachten op het op mij passende dekseltje."

 

 


 

Fragment 14
Seks
 

Seks: ja, ook seks. Veel seks. Schrik er niet van. Op de Camino blijf je kuis. Wie het bedacht heeft weet ik niet. Eén van de meest bekende verhalen, legenden van de camino is wel de jongeman die de verleidingskunsten van de kasteleinsdochter in Santo de Domingo weerstond. Vrouwtje wraakzuchtig met als gevolg dat de jongen ten onrechte beschuldigd werd van de diefstal van een kostbare beker (die het meisje natuurlijk opzettelijk in zijn rugzakje gestopt had – dat had u toch wel direct door?-). Veroordeeld tot ophanging; hij bungelde weken, onzichtbaar ondersteund door Jacobus, zodat hij zijn nek niet brak.

Afloop? Hij leefde nog lang en gelukkig. Maar historici hebben inmiddels vastgesteld dat de jongeman in kwestie hoogstwaarschijnlijk  homoseksueel was. Dus geen kunst aan om een mooie meid te versmaden.

Vandaar ook dat dit verhaal nog een niet officieel vervolg kent. Ik zal het later in dit boek uiteenzetten, waarschijnlijk onder het kopje “onzin”.

En ik dan? Liveseks op de Camino. Ja, op het nippertje...... Juist vóór het ophalen van het Caminodiploma, maar wel na het aankomen in Santiago de Compostela. Zonde? Nou ja, hooguit een halve. Of een dagelijkse zonde om in kerkelijke termen uit de jaren vijftig te spreken.

Met wie? Met een jonge vrouw, meer concreet: met Schatje, over wie later meer, maar het had ook met een mooie man kunnen zijn, zoals bijvoorbeeld Vent, die later ook de revue zal passeren.

Daarnaast veel seks in mijn fantasie en met mezelf alleen. De zondige gedachten. Er zal beslist wel iets over te vinden zijn in de katholieke catechismus. "Gij zult de vrouw Uwes naasten niet begeren". Nu heb ik daar gezien mijn geaardheid niet zo heel veel last van, hoewel… Maar daarover later.

Diagnose: biseksueel. Wie niet eigenlijk vraag ik me enige aarzeling af.

Daarnaast nog wat dagdromen over minder vaak voorkomende seksuele interesses. Ongetwijfeld wordt u nu zeer nieuwsgierig (of is dit wishful thinking?). Voor de goede orde: ik woon dan wel in Groningen maar ik bezoek geen seksfeestjes waar allerlei mensonterende dingen met spuiten plaatsvinden. (internationale aandacht aan deze zaak in mei 2007). Google maar even!

Er is inmiddels een kwartier voorbij sinds ik bovenstaande tekst schreef. Juist de was binnengehaald die allang droog was, maar nu weer vochtig wordt omdat het al zo laat in de nacht is. Mezelf bestraffend toegesproken dat ik nu toch iets ordelijker moet worden  aangezien er anders echt geen touw aan vast te knopen is. Ik vrees dat dit niet lang zal werken.

Wat de seks betreft: ik kan u nu reeds al een beetje gerust stellen. In mijn verslag over mijn eerste tocht in 1999 vormt dit een regelmatig terugkerend thema. Met de jaren die volgen wordt dit allemaal veel en veel minder expliciet. Sadder and wiser?
Nu is dat ook niet helemaal verwonderlijk als u bedenkt dat ik toen eind 1998 net gescheiden was na meer dan 25 jaar huwelijk; net mijn eerste, zachtaardige homovriend had leren kennen en een een- malige,heftige ontmoeting had gehad met oud- en nieuw in de homokroeg, als gevolg waarvan ik op nieuwjaarsdag 2000 zowel een knallende koppijn had als ook meer dan 7 maal heftig klaarkwam. Het getal 7 is louter symbolisch bedoeld.

Mijn ex....(zie links....)

 


 

 

Fragment 13
Leeswijzer

Humor dus. Maar tegelijkertijd soms ook bloedserieus. Het blijft ogenschijnlijk een ordeloos geheel. Dus volgt onderstaand een leesadvies.

Wat volgt kunt u lezen als columns. Elke avond eentje. Keurig gedoseerd. Maar je kunt er ook een pageturner van maken. Zoals de Da Vincicode. Snel, snel, wat gaat er gebeuren. Dan ben je zo doorheen; zonde van je geld.

Rustig aan; zin van onzin scheiden is onmogelijk, realiteit en fictie scheiden evenmin. Liefde en ontmoeting scheiden; begin er niet aan. Vol en leeg? Associaties proberen te herleiden naar logica? Ik zelf heb de moed opgegeven. En toch bekruipt mij regelmatig het gevoel dat de ontwikkeling die ik de afgelopen jaren heb meegemaakt weliswaar heftige momenten kende maar ook zeer consistent is geweest.

Sommige mensen hebben de gewoonte om pagina’s die ze al gelezen hebben uit het boek te scheuren en in het zogenaamde “rond archief” te deponeren.

Ik waarschuw u dat u daar spijt van zult krijgen want ik heb er een handje van om naar een voorgaande pagina te verwijzen. En dan is het een heel gezoek in de prullenbak, tenzij u weer ordentelijk het oud papier gescheiden houdt van de schillen en de dozen.

Het is onvermijdelijk dat ik allerlei uitstapjes maak naar mijn vroege jeugd, naar mijn vorige en volgende levens. Ga rustig met me mee; u zult merken dat de verwondering hierover onze gemeenschappelijke noemer zal worden.