 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
|
|
1999, op weg naar Santiago |
2009, vertrokken uit Vézelay |
Bij het bekijken van de foto's hoor je een lied van Anne Sylvestre, opgenomen op haar CD Les Chemins du vent (2003). Mocht je geen muziek horen dan kun je altijd nog even doorklikken Dit is bij het gebruik van Internet Explorer niet nodig, maar bijvoorbeeld bij Mozilla Firefox wel. Hier wordt dan het lied gedownload en kan dan vervolgens al kijkend naar deze pagina beluisterd worden.
Wellicht dat het lied dan wel hoorbaar is.
De tekst komt uit haar boek Sur mon chemin des mots, uitgegeven in 2003. De Nederlandse vertaling is door mij gemaakt.
Compostelle
|
Qu’est-ce qui te pousse Quelle est la secousse Qui a décidé pour toi de ce chemin La source vive Celle qui te motive A-t-elle jailli d’un seul coup sous ta main Pour que ta quête Un jour te projette Tout seul sac au dos en humble pèlerin Pour que ton rêve Aujourd’hui soulève Autant de poussière en mon pauvre jardin.
|
Wat beweegt je ? Wat is de impuls die je tot deze tocht deed besluiten ? De levende bron die jou motiveert en die plotsklaps onder je handen ontsprongen is opdat je zoektocht jou op een dag aanzet tot het maken van een plan. Helemaal alleen met rugzak, eenvoudige pelgrim opdat jouw droom vandaag doet opwaaien zoveel stof in mijn armzalige tuin.
|
refrein
|
La route est longue
jusqu'à Compostelle Pour qu’on s’y attelle Faut avoir du cœur Le temps n’est plus de faire mes bagages Le pèlerinage Me fait toujours peur.
|
De route is lang tot aan
Compostelle om zich daartoe te zetten moet je een goed hart (en moed) hebben. De tijd is er niet meer om mijn bagage te pakken Het pelgrimeren maakt me altijd bang.
|
 |
 |
|
|
het stationnetje op 10 kilometer van Vézelay |
De verkeerde GR en de verkeerde weg |
|
Bien que je sache Que rien ne m’attache (Et) que je pourrais suivre aussi la même voie C’est dans ma tête Que toujours secrète
Se trace une route où je m’en vais parfois La marche lente S’étire et serpente Je tangue et chemine le long des coteaux Mais mon voyage N’en fait que de mirages O toi pèlerin prête moi ton manteau
|
Hoewel ik wel weet dat niets me bindt en dat ik ook dezelfde weg zou kunnen gaan Het zit echter tussen mijn oren dat altijd innerlijk en heimelijk
mij een weg wordt aangewezen op welke ik me zo nu en dan begeef. De stap langzaam duurt eindeloos voort en slingert Ik slinger en wandel langs de heuvels maar mijn reis is niets dan een illusie. O jij, pelgrim, leen me jouw mantel.
|
|
La route est longue
jusqu'à Compostelle Pour qu’on s’y attelle Faut avoir du cœur Le temps n’est plus de faire mes bagages Le pèlerinage Me fait toujours peur.
|
De route is lang tot aan
Compostelle om zich daartoe te zetten moet je een goed hart (en moed) hebben. De tijd is er niet meer om mijn bagage te pakken Het pelgrimeren maakt me altijd bang.
|
 |
 |
|
|
Op weg naar Vézelay |
Het tympaan van de Ste Madeleine in Vézelay |
|
S’il est d’usage Comme au Moyen-âge D’envoyer quelqu’un à sa place marcher Dans tes prières Sois mon mandataire De mon catéchisme j’ai tout oublié Les paysages Seront les bagages Que tu garderas au fond de tes yeux clairs Sous quelques toiles A la belle étoile Tu feras ton lit dans la douceur de l’aire
|
Als het gewoonte is zoals in de middeleeuwen iemand anders in zijn plaats te laten lopen Wil jij in je gebeden mijn mandataris* zijn *volmachthebber Van mijn catechismus ben ik alles vergeten. De landschappen zullen je bagage zijn die je zult opslaan diep in je heldere ogen. Onder enkele lappen onder de heldere ster zul je je bed opmaken in de zachtheid van de lucht
|
|
La route est longue
jusqu'à Compostelle Pour qu’on s’y attelle Faut avoir du cœur Le temps n’est plus de faire mes bagages Le pèlerinage Me fait toujours peur.
|
De route is lang tot aan
Compostelle om zich daartoe te zetten moet je een goed hart (en moed) hebben. De tijd is er niet meer om mijn bagage te pakken Het pelgrimeren maakt me altijd bang.
|
 |
 |
|
|
Tympaan kapel Bernadette Soubirous |
Namaak Lourdes |
|
Sur cette route Tu ferras sans doute De belles rencontres on te tendra la main Et dans les gîtes (Où) parfois on s’abrite Tu ne seras qu’un parmi d’autres humains D’un pas tranquille Villages et villes Défileront comme grains de chapelet Si tu trébuches Ne craint pas les bûches Cette marche est bien celle que tu voulais
|
Op deze route zul je ongetwijfeld mooie ontmoetingen hebben en men zal de hand naar jou uitreiken En in de pelgrimsherbergen waar men soms onderdak vindt zul jij er slechts één zijn tussen de andere mensen Met een rustige stap dorpen en steden volgen elkaar op zoals de kralen van de rozenkrans. Als je soms struikelt of wankelt ben dan niet bang voor de boomstronken. Deze tocht is echt helemaal wat je wilde!
|
|
La route est longue
jusqu'à Compostelle Pour qu’on s’y attelle Faut avoir du cœur Le temps n’est plus de faire mes bagages Le pèlerinage Me fait toujours peur.
|
De route is lang tot aan
Compostelle om zich daartoe te zetten moet je een goed hart (en moed) hebben. De tijd is er niet meer om mijn bagage te pakken Het pelgrimeren maakt me altijd bang.
|
 |
 |
|
|
kapiteel Vézelay |
kapiteel Vézelay |
 |
 |
 |
 |
|||
| lente in het bos |
lente |
terugblik op Vézelay |
het eten van een echte pelgrim! |
|
Quand la dernière Des pluies printanières Aura baptisé ton voyage fervent Et quand plus vite Tes pieds qui méditent T’auront emmené encore plus loin devant Va faire escale (Au)près des cathédrales N’oublie pas surtout de bien les saluer Pour moi qui reste sans faire un seul geste Et qui ne suis qu’une nomade arrêtée
|
Wanneer de laatste van de voorjaarsregens jouw vrome reis gedoopt heeft en wanneer heel snel je voeten die diep nadenken jou nog verder en verder vooruit gebracht zouden kunnen hebben Beklim dan de trappen naar de kathedraal Vergeet vooral niet hen de hartelijke groeten te brengen namens mij die hier blijft zonder ook maar een enkele gebaar te maken en die slechts een thuisgebleven nomade / zwerver is.
|
 |
|
Moge jij je weg vervolgen, het hart altijd vervuld met blijheid en moge elke dag vervuld zijn van vreugde en dat je maar nooit verdrietig moge zijn Moge je leven rijk zijn aan goede woorden en het vrede bij brengt. Moge de hemel je altijd zijn zegening verlenen.
WENS VOOR DE PELGRIM ONDERWEG |
|
La route est longue
jusqu'à Compostelle Pour qu’on s’y attelle Faut avoir du cœur Le temps n’est plus de faire mes bagages Le pèlerinage Me fait toujours peur.
|
De route is lang tot aan
Compostelle om zich daartoe te zetten moet je een goed hart (en moed) hebben. De tijd is er niet meer om mijn bagage te pakken Het pelgrimeren maakt me altijd bang.
|
 |
 |
|
|
oefening voor de zegening? |
lekker zo'n voorlaatste sigaretje? |
 |
 |
|
|
Een heerlijk ontbijt bij Carla en Ria in een echte pelgrimsherberg |
goed voorbereid op weg is belangrijk |
 |
|
de overtallige kilo's zijn er nog niet af , helaas |
 |
 |
|
|
maria met kind en duif |
de duif pikt een graantje mee |
 |
|
Tour Saint Jacques Parijs eindelijk weer uit de steigers |
 |
|
Muziek van het bekendste pelgrimslied op de route via Conques.
|
Terug naar Homepage