Boek
VENT
Op zaterdag 29 mei 1999 schrijf ik:
Vanmorgen om half 7 vertrokken uit het Dominicanessenklooster in Esquairac. Nu (08.10 uur) op een terras in Montcuq in afwachting van de opening om 9 uur van de plaatselijke tabac. Gisteren met 3 sigaretten op stap vertrokken uit Cahors. In de loop van de dag helemaal gestresst. S’avonds 1 sigaret los kunnen peuteren van een andere pelgrim uit Metz. Zojuist ook 1 sigaret gescoord.
Gisteravond even gedacht dat ik het niet zou redden aangezien mijn doorgezakte voet begon op te spelen. Stel je voor dat je moet opgeven! Gisteren ook even gedacht: waar doe je het eigenlijk allemaal voor?
Al vroeg een Nederlander ontmoet (let op: dit is Vent, red. Mei 2007) die de weg liep te zoeken. Ook hij kan al rustig 40 kilometer per dag sjouwen. Hans niet! .......
Eergisteren een dag in Cahors rondgesjouwd. (Wie komt nu het terras weer op? Juist, Steef, pracht joch. Heeft geslapen in een ziekenhuisbed!) .....
Zou ook wel zoveel kracht willen hebben als Steef of Vent......
De Nederlander, Vent van der Velde uit Arnhem, beviel me eigenlijk niet zo.
In een ander handschrift is hierbij kort en krachtig neergepend: LUL. Handschrift van Vent.
Een stuk verder in mijn journaal:
La Romieu 15.30 uur. Woensdag. In de gîte met Vent. Toch wel aardig. Lag aan zijn bril.......
Vent en ik hebben enkele dagen met elkaar opgetrokken. S’ avonds gezamenlijk; overdag elkaar inhalend. .....
Moissac. S’ Middags zeker een uur in de vijver gezeten met mijn voeten, kletsend met Vent. Geslapen bij pastoor. Slecht geslapen. Andere dag richting Auvillar. Vent weer in beeld. Gîte vol. Door naar St. Antoine. In Moissac kaftan gekocht. De blits meegemaakt in St. Antoine en heerlijk gegeten (repas).
Donderdag 3 juni 1999. Condom.
Gisteravond s’avonds met Vent gegeten: 1 fles wijn, macaroni. Gezellig. Vent heeft "wegtrekkers". Vanmorgen –we hadden de hele gîte voor ons tweeën- had ik best even bij Vent in bed willen kruipen. Geen schijn van kans.
Aankomst in de gîte van Condom. In oud lyceum. Geen Vent. Stad in. Daar kwam Vent. Bleek in een andere slaapzaal zijn rugzak neergezet te hebben. Blij hem weer te zien.
Hij had middageten gekocht en onzin in het livre d’or geschreven (over Hans en kusje).
Met Vent nog lang geouwehoerd over vrouwelijke conciërge Lyceum. Met hem ook veel gedeeld.
04/06/1999.
Seviac, voorlopig alleen in de gîte. Vanmorgen om 8 uur afscheid genomen van Vent, met kus, mooie, sympathieke jongen maar geen ho, maar hé!
Op 4 juni schrijft hij een kattebelletje dat ik de andere dag in Eauze overhandigd krijg.
"Dag Hans,
Ik ben verdomme te laat aangekomen. Er zijn al andere pelgrims en nou kan ik niet opmaken wat de andere pelgrims hebben achtergelaten. Als er morgen nog rosé is, is hij voor jou want dan heb ik die achtergelaten.
Ben verdomme mijn pet verloren, voel mij onthand, moet een nieuwe kopen.
Heb bij Leclerc wel nieuwe slippers gekocht. Trois fois rien maar ze waren niet duur. Laat mijn oude hier achter als gite-slippers. T’is hier druk in de gite. Kan maar een klein stukje van de tafel in beslag nemen. Heb nog niet gepraat. Nieuwe mensen. N.M.A. (nieuwe mensen angst).
Allez, ik heb een schelp voor
je gevonden.
Met staf en schelp De rug recht En dagelijks geschoren Zal Hans Vermaat In Santiago Worden hergeboren. See you, Vent."
|
Twee dagen later. Een briefje met plattegrond van de locatie.
Ha die Hans Ik ben hier ook. Door het pisweer en wat voetproblemen vandaag maar hier gebleven. Als het kantoor gesloten is moet je me maar even opzoeken. Ik zit in de keuken of lig op mijn bed. Niet al te nat geworden, hoop ik? Nou jongen, er zijn fijne bedden hier, een lekkere douche en verwarming voor je natte spullen. Vent".
|
Al met al trok ik met Vent op tot en met Pamplona. We zagen elkaar nog een middag in Belorado (waar ik twee dagen bleef in verband met een tendinitis). En tenslotte in de kathedraal in Santiago.
Vent was een jaar of 40. Kale kop. Poepie bruin, iets groter dan ik. Ik had overigens in die tijd mijn koppie ook volledig glad geschoren. Dus als we samen waren (en dat waren we vaak) –en we hadden altijd lol- dachten alle Fransen en Spanjaarden dat we een homostelletje waren. Vond ik natuurlijk niet erg.
Regelmatige conversatie met de Fransen: Où se trouve Hans, Où se trouve Hent. (Zij dachten dat hij zo heette). En fransen krijgen de « H » niet aangeblazen dus klonk het als : ans et ent.
In die tijd lag de toenmalige paus regelmatig op sterven. Vent en ik hadden bedacht dat we hem samen wel konden opvolgen. In een duo-baan.
U begrijpt ongetwijfeld dat de Fransen ons maar een stelletje ongeregeld vonden.
Vent was een 100 % hetero, maar zeker als hij wat extra wijn gedronken had kon er altijd voor het slapen gaan wel een intieme knuffel af. Hij zorgde ook vaak dat we een stapelbed hadden waar hij boven lag en ik onder.
Daarbij komt dat Vent een dominant karakter heeft, althans in de seks. Een Meesterlijke Vent dus. En ik ben zo sub als het maar zijn kan, let wel: in de seks. Samen hebben we dit thema regelmatig uitvoerig besproken. Wat doet dit met je? Hoe ontwikkelen zich in zo’n geval relaties? Vent was duidelijk van mening dat een verhouding dominant / sub zich niet leende voor een relatie. Voor mij was het soort droomverlangen om wél zo’n relatie vorm te geven. Dus 24/7....
Vent had verder een bijzondere manier van verhalen schrijven. In Spanje bereikten mij met een zekere regelmaat zijn schrijfsels. Lista del Correos ofwel post restante. Zo ging dat in de tijd en het had natuurlijk veel meer charme dan een e-mailtje.
Ha die Hans,
(oude flikker).
Fijn om achterop te lopen. Het eerste wat ik doe als ik de refugio inloop is naar het boek lopen en kijken wat Hans Vermaat dit keer voor me geschreven heeft. Maria is erg jaloers. Ze zeurt een stuk minder sinds ik haar onder handen genomen heb. Ik heb haar in Los Arcos flink de waarheid gezegd en sindsdien is ze als was. Iedere dag moest ik dar geklaag aanhoren over haar spieren, haar voeten, haar rug, de zak die te zwaar was, de douches die te koud waren, het gesnurk etc etc Ik heb haar gezegd op te houden met zeuren of anders de Camino te verlaten. Aangezien zij toch wel erg graag bij mij wilde blijven gaat het een stuk beter. Ik heb alleen vreselijk veel moeite moeten doen om onder dat zinnetje van jou "Is die Maria nog een beetje nat te krijgen?" iets fatsoenlijks te vangen. Ze zag het staan in het schrift en vroeg me: "What is ze Hans meaning with z (that)?" Kannone, dacht ik "He asks if you still walks with Antonio!" zei ik."But z(why) z(is) z(there) not z(a) word Antonio (omdat Maria Spaans is praat ze wat vreemd Engels. Voor elk Engels woord komt zowat een z). "Krijgen is in Holland a word for someone from Belgium" lulde ik me er uit. Vermaat, wil je dat laten want anders mag ik mijn tampolorus nooit meer in dat zalige poesje van Maria rammen. Oh, Hans, die kan neuken!!! De eerste keer was tijdens de etappe Pamplona. – Puenta la Reina. Boven op de bult met de windmolens stond erg veel wind en het dreigde te gaan hozen. In de afdaling zag ik zo’n oude stalen waterwindmolen en die wilde ik gaan fotograferen. Maria is als een hondje achter me aangelopen. Ik had de windmolen nog niet op de foto staan of het begon met bakken uit de hemel te vallen. Vlakbij stond een half in gestort schuurtje waar we naar toe renden. In mijn haast liet ik mijn complete supermarkt en (wat erger is) mijn fototoestel in de regen liggen. Tijdens die hoosbui kwam ze tegen me aan hangen. "I am zo cold" zei ze. Ik sloeg een arm om haar heen en ze kroop zowat tegen me op. Mijn tampolorus begon te steigeren "ik ga je swepen meisje" zei ik Surinaams. "ik weet jouw huis te wonen". "What are zaying"" vroeg ze met hele geile ogen. Misschien vond ik alles geil op dat moment maar ik zag het zo. Eventjes stonden we zo, elkaar verschrikkelijk geil in de ogen te kijken totdat haar handen razendsnel onder mij t-shirt schoten. Ik heb nog nooit zo snel iemand anders mijn en haar eigen kleren uit zien trekken. Kanonne wat was zij geil. Wat een lekkere tieten en jezus, wat een kont. En ze neukt totaal niet aanstellerig. Dat veilig vrijen was even een probleem want die Hans Vermaat heeft wel kapotjes bij maar Vent natuurlijk niet. Dus in dat hok werd er niet geneukt maar dat is gen probleem want ze kan ook fantastisch pijpen. En als ik zeg "fantastisch" dan bedoel ik dat ook zo. Ik weet niet waar ze dat in Spanje leren maar menig Nederlandse vrouw kan tijdens een cursus in Spanje behoorlijk wat opsteken. Nou en sindsdien hebben we dus verkering. Dat valt nog niet mee in de refugio’s. Meestal wachten we tot iedereen is opgehoepeld en dan duiken we samen in zo’n stapelbed of (liever) onder de douche. Zo dat was even om jou te pesten. Je weet dat ik aardig kan fantaseren. Nee Hans, allemaal flauwekul, gewoon niet nat te krijgen en ik moet celibatair weet je wel. ........ Goh, ik schrijf H. Vermaat en de geile praatjes komen weer. Moet ik naar de mis, rituelen opvoeren, boete doen. Ik ga elke avond naar de mis want dan zijn de kerken open. Ik heb ook een paar nieuwe rituelen ontdekt 1. De kerk binnen komen, je geliefde heilige (beeld) opzoeken en die dan betasten of beter de voeten zoenen 2. Tijdens de mis doen ze op een gegeven moment iets wat ik me nog herinner van vroeger. Een kruisje op het voorhoofd maken en ook zoiets op de mond. Die moet ik nog verder bestuderen. Nou jon, ik ga je posten want anders heb je niets in Burgos. Groeten Vent."
|
"
"VENT IS LIEF" schreef ik op een avond
als laatste zin in hoofdletters in mijn dagboek, juist voor
het slapen gaan (Zubiri, vrijdag 18 juni 1999).
|
Lees
verder
als je wilt
of
ga terug naar de
vorige bladzijde